“Ik geloof echt niet dat de aarde plat is hoor, echt niet. Maar er zitten best een paar goede punten in die theorie.” Het is deze zin die me als eerste ten oren te komt, misschien omdat het een zin is die je toch niet dagelijks hoort. De man gaat verder met zijn verhaal. Iets met straling van de zon, buigingen van sterren die langs de aarde schieten, en meer. Ik volg dit verhaal half, niet zozeer omdat ik de andere helft niet precies begrijp maar vooral omdat hij verder gaat met het verdedigen van de Flat Earth Theory terwijl hij naast een hele plank boeken over sterrenkunde staat. En dat op het Weekend van de Wetenschap!

Ik zal heel eerlijk zijn, ik had deze blog heel anders willen beginnen. Ik had me willen verdiepen in de wetenschap achter de kunde om te lezen. Het is dit weekend immers het Weekend van de Wetenschap en ook op de planken van mijn oude vaste stek Zwart op Wit Boekhandel hebben ze een uitgebreide selectie boeken die zowel in de alfa als de beta range van wetenschap vallen. Maar die oorspronkelijke blog viel volledig in duigen toen deze specifieke klant zijn mond open deed.

“Nou, er is helemaal geen bewijs dat zwarte gaten bestaan en toch wordt er van ons verwacht dat we die zogenaamde wetenschappers maar geloven.” Stephen Hawking staart haast vertoornd vanaf de cover van zijn laatst gepubliceerde boek naar de man. Terecht ook, hij spendeerde vele jaren aan onderzoek naar de mysterieuze donkere plekken in het heelal. Maar het is lastig iets te onderzoeken waar niemand heen kan. “Ik geloof dus niet dat de aarde plat is, ik bedoel de sterren zijn natuurlijk ook echt, maar ik zeg gewoon dat je niet alles zo klakkeloos aan moet nemen. Wetenschap is vragen stellen.” Ja, maar als je vragen gaat stellen over het bestaan van sterren, dan had ik dat boek van Hawking toch echt gepakt om je er een klap mee te geven. Knocking some sense into you, letterlijk. Misschien moet ik dat boek van Hawking maar eens oppakken, hoewel ik daar mogelijk al net zo weinig van begrijp als van deze man.