Boeken, verslaving en drukte

old-books-photography-2399781[1]Werken in een boekwinkel is zo verkeerd nog niet. Zou je denken. De hele dag worden de meest vreemde situaties naar je hoofd gegooid.

Met een behoorlijk kabaal komt het gezin al binnen, maar wat wil je dan ook met drie kinderen? De moeder kijkt wat vermoeid, probeert haar kroost nog onder controle te krijgen maar dat trekt zich duidelijk niets van haar aan. Ze rennen meteen naar de kinderboeken toe. Vader houdt zich erbuiten, blijft bij de tijdschriften hangen. Heel verstandig waarschijnlijk, want vanaf de kinderboeken-sectie hoor ik een behoorlijk kabaal en ook behoorlijk wat geschreeuw. Ik voorspel dat ik daar straks alles mag herschikken…

Na een tijdje komen de drie kids, met moeder, druk pratend terug naar de toonbank. Een jongentje van een jaar of negen kijkt bijdehand over de toonbank en geeft me het boek dat hij heeft uitgekozen. Dagboek van een Loser. “Ja, ik ben verslaaf aan Dagboek voor een Loser.” Ik kijk op terwijl ik de prijssticker van het boek peuter. “Nou, beter aan een boek, dan aan de frisdrank?” Het jongetje kijkt me aan alsof ik getikt ben. “Nee, beter dan aan de iPad.” Oké… Generatiekloof? Kinderen raken nu verslaafd aan iPads, prima. “Beter aan een boek, dan aan de coke”, mompelt mijn baas grinnikend terwijl hij langs me heen loopt. Gelukkig hoort het kind het niet, anders zouden de ouders moeten uitleggen wat cocaïne is. Ik kan me leukere onderwerpen tijdens het eten bedenken. Ondertussen reken ik zijn boek, en dat van zijn broertje en zusje af. Ook volgen er nog wat kranten en tijdschriften voor vader en moeder. “Krijgen we nu korting?” Brutaal kijkt het jongetje mij aan, mijn collega begint onbedaarlijk te lachen. Ik grinnik zacht. “Nee, maar je krijgt wel dit spel erbij, dat kun je spelen in de auto!” Ik stop drie spellen, die we weggeven bij kinderboeken op het moment, in de tas. “Dat wordt dan 62 euro alstublieft.” “62 euro! Woooow!” Moeder moet het zoontje echt aan de kant duwen om bij het pinapparaat te komen. “Lieverd, bemoei je er nou eens niet mee.” Nu kijkt de vader op. “62 euro? Wat?” Mijn collega is gevat vandaag en kijkt de vrouw aan. “Ik zie wel waar dat bijdehante vandaan komt.” De vrouw begint onbedaarlijk te lachen. Het jongetje en zijn vader kijken verbaasd op. “Wat is er grappig mama?” “Niks liefje. De meneer zei iets dat ik grappig vond.” “Wat dan?” “Dat begrijp je niet lieverd. Nou, pak je boek aan van de mevrouw dan kunnen we naar huis.” Met het boek in zijn handen trekt het jongentje een theatraal gezicht. “Ja, dan kan ik eindelijk weer eens wat lezen! Want ik ben verslaafd aan Dagboek van een Loser!” Ik knik alleen maar en zwaai het gezin glimlachend uit.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

error: Content is protected!!