Boeken, postzegels en wiet

old-books-photography-2399781[1]Werken in een boekwinkel is zo verkeerd nog niet. Zou je denken. De hele dag worden de meest vreemde situaties naar je hoofd gegooid.

“Heb je nog een voorkeur voor de postzegel?” Op onze postzegels staan ‘oer-Hollandse taferelen’, en ik laat toeristen altijd kiezen welke ze willen. “Hmm… Het is voor mijn moeder, dus doe die kussende kindjes maar.” Ik knip de postzegel van het vel. “Die fiets is ook leuk!” Ik knik. “Dat is de populairste eigenlijk. Maar je, we zijn dan ook bekend door onze fietsen.” Het meisje grinnikt. “Nou, eigenlijk zijn jullie vooral door iets anders beroemd.” Nu moet ik ook lachen. “Ja, alleen wordt daar veel meer van gerookt en gekweekt in jouw land.” Ook zij lacht, het was niet moeilijk voor me om haar accent te herkennen als Amerikaans. “Dat is waar, maar bij ons is het tenminste steeds meer legaal. Waarom legaliseren jullie het hier in Nederland niet?” Dat is een goeie vraag, als wiet gelegaliseerd zou zijn zou er immers geen misdaad meer omheen hangen en zou de overheid belasting kunnen heffen. Maar ja, ik zit niet in de politiek en tevens rook ik niet. “Ja, een vriendin van mij uit Utrecht rookt ook niet! Dus toen ik naar de coffeeshop wilde vond ze dat overdreven toeristisch. Maar ja, hoe meer iemand ‘nee’ zegt, hoe liever je natuurlijk gaat!” De toeriste grinnikt nog kort, plakt de postzegel op een envelop, groet me nog en vertrekt. Ach ja… Amsterdam en wiet, zullen we ooit van dat imago afkomen?

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

error: Content is protected!!