Werken in een boekwinkel is zo verkeerd nog niet. Zou je denken. De hele dag worden de meest vreemde situaties naar je hoofd gegooid.

“Geen International New York Times?” De klant kijkt verbaasd. Ik schud mijn hoofd en trek een dramatisch gezicht. “Niet geleverd meneer, de Financial Times ook niet. Ik denk dat ze de Fransen nadoen en staken.” De week ervoor hebben we immers geen enkele Franse krant gekregen, omdat de Fransen weer eens aan het staken waren. De klant moet lachen. “Nee, de Amerikanen staken niet zoveel als de Fransen.” “Niemand staakt zoveel als de Fransen”, kop ik ‘m erin. De klant grinnikt weer. “Ja, het is wel een beetje hun nationale volkssport. Zoals de Amerikanen football hebben. En jullie schaatsen!” Nou ben ik zelf niet zo’n enorme fan van schaatsen, maar ik knik maar. De stakingen van de Fransen zorgen er op jaarbasis echt wel een keer of tien voor dat we enkele dagen geen Franstalige kranten hebben. De klanten zijn daar altijd heel erg verbaasd over. Maar nog lang niet zo verbaasd als wanneer we de Financial Times niet hebben. Dan kijken ze me voornamelijk aan alsof ik gek ben. De Le Monde is dan toch van minder groot belang.

Dus, Amerikanen, waag het niet om te staken! En leverancier, waar zijn die kranten naartoe verdwenen?!