Boeken, koffie en telefoons

old-books-photography-2399781[1]Werken in een boekwinkel is zo verkeerd nog niet. Zou je denken. De hele dag worden de meest vreemde situaties naar je hoofd gegooid.

“Uch pap, je hebt een cappuccino gekocht in plaats van een latte!” De vinnige stem schalt door de winkel op zo’n toon dat de paar klanten die er zijn verbaasd opkijken. Het meisje, ze is waarschijnlijk een jaar of 14, kijkt haar vader kwaad aan terwijl ze hem de grote beker van een zeer bekend koffiemerk teruggeeft. De vader kijkt niet eens op van het tijdschrift dat hij in zijn hand heeft. “Ja, want ik kocht hem voor mezelf en niet voor jou.” De blik van het meisje wordt ronduit beledigd bij die woorden en ze stampt bij de man vandaan om verderop op haar telefoon met iets bezig te zijn, nog steeds kwaad om de koffie maar niet voor lang. “Ooh pap, ik heb trouwens een nieuwe telefoon nodig.” De vader kijkt nog altijd niet op van het tijdschrift, en de dochter niet van haar telefoon. “Is dat zo lieverd? Waarom dan?” “Nou, omdat dit een verouderd model is.” Klinkt als een logische reden, als je 32 bent en een carrière hebt waarvoor je constant bereikbaar moet zijn. Dit meisje houdt nu al een zeer dure smartphone in haar handen, waarnaast de mijne zich behoorlijk bejaard voelt. De vader lijkt dan ook niet erg onder de indruk te zijn, het enige waarvan hij opkijkt is het volgende stel ouder en kind dat binnenkomt. Kennelijk horen moeder en zoontje bij hen. Zoontje heeft een extra grote ijskoffie in zijn handen die leeg is en schiet de winkel in naar de kinderafdeling. Niet veel later hoor ik het geluid van vallende boeken, moeder went zich ondertussen tot mij en houdt de lege beker omhoog. “Hebben jullie misschien een prullenbak?” Ik knik en neem de beker aan. Aan de symbolen te zien zat er niet alleen een hele sloot extra suiker in, maar ook twee extra shots koffie. Die observatie wordt benadrukt door opnieuw het geluid van vallende boeken en het kind dat nu in de kast probeert te klimmen. Gelukkig zit die aan de muur vastgeschroefd. De moeder kijkt glimlachend naar mij. “Kinderen hè, altijd maar die energie.” Ik brom zacht wat maar slik de rest in. Dochter richt zich nu tot moeder. “Mam, hoezo mocht hij wel koffie en ik niet?” “Omdat dat niet goed voor je is lieverd, over een paar jaar misschien.” Dat klinkt nogal hypocriet gezien de kleine stuiterbal iets verderop. Zo denkt het meisje er ook over. Ze voert nu de telefoon-discussie met haar moeder, maar die lijkt ook niet erg onder de indruk te zijn.

Als het viertal weg is, ligt het halve tijdschriftenrek en de hele kinderafdeling overhoop. Terwijl ik alles opruim werpen een paar klanten een blik op me. Één van hen is een vaste klant, die zelf drie kinderen heeft. Hij glimlacht naar me. “Genezen van het kinder-idee voor een tijdje?”, plaagt hij voorzichtig maar het maakt het voorval wel een stuk grappiger.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

error: Content is protected!!