Boeken, klanten en het boekenweekgeschenk
Werken in een boekwinkel is zo verkeerd nog niet. Zou je denken. De hele dag worden de meest vreemde vragen gesteld.
“Heb je het boekenweekgeschenk niet meer?” Als ik een euro kreeg voor elke keer dat die vraag me vandaag, op de laatste dag van de Boekenweek, is gesteld zou ik het komende jaar niet meer hoeven werken! Nog net niet grommend voorzie ik de klant van het antwoord: Nee, hij is echt op! “Je bent ook wel naïef als je denkt dat het er een half uur voor sluitingstijd nog is. Maar hebben jullie wel het essay nog?” Deze klant kan tenminste nadenken. Ja, het boekenweekessay hebben we nog wel. Leuk boekje trouwens, maar daar later meer over. Het is nu zondagmiddag, 16 maart, 17.00 uur precies. Over een half uur sluiten we en zit de Boekenweek erop. De eerste Boekenweek zonder Scheltema/Selexyz/Polare. Ook de eerste Boekenweek dat het geschenk halverwege bij besteld moest worden en dus op zondag heel erg op is. En dat blijkt moeilijk te verkroppen.
“Maar ik heb gehoord dat het zo’n goed boek is.” Dat u dat zegt, betekent nog niet dat ik het op magische wijze uit mijn mouw kan schudden. Zou wel een hoop gezeur schelen… Even werp ik hoopvol een blik in mijn mouw, maar nee. Geen boek te bekennen. Laat staan het ‘boekenweekgeschenk’. Nog een half uur te gaan…