Werken in een boekwinkel is zo verkeerd nog niet. Zou je denken. De hele dag worden de meest vreemde situaties naar je hoofd gegooid.

“Nee pap! Je mag geen tasje, dat is slecht voor het milieu!” Het kind kijkt haast kwaad naar zijn vader op. Vader kijkt een beetje hulpeloos naar mij. Zelfs als zijn beide zonen hun eigen boeken dragen, heeft hij er zeker nog vier en het miezert buiten. Ik moet een beetje lachen om het ventje, dat een jaar of vijf is. “Ik heb anders wel een papieren tasje voor u? Dat is ook gratis.” De vader kijkt alweer iets gelukkiger, maar het jongetje trapt er niet zo snel in. “Nee! Dat mag ook niet, papier is gemaakt van bomen. En daarom is er te weinig regenwoud.” Ik moet het knulletje gelijk geven, het is inderdaad uit onderzoek gebleken dat papieren tassen ook niet erg goed zijn voor het milieu. “Nou, u hoort het, ik had een tasje mee moeten nemen.” Ik grinnik. “Dat is zeker waar. Maar wij hebben papieren tassen die zijn gemaakt van gerecycled textiel. Van oude kleren dus.” Het jongetje kijkt me verbaasd aan, en dan naar zijn vader. “Kan dat echt?” Zijn vader knikt. “Dan gebruiken ze hele oude en kapotte kleren en daar maken ze papier van.” Het jongetje denkt even na en knikt dan stellig. “Ja, dat is goed.” Het tasje is goedgekeurd, en vader is er duidelijk wel blij mee. Want dit loopt toch makkelijker.