Werken in een boekwinkel is zo verkeerd nog niet. Zou je denken. De hele dag worden de meest vreemde situaties naar je hoofd gegooid.

“Hebben jullie dat nieuwe boek over Kikero?” Voor me verschijnt een jonge vent, mogelijk mijn eigen leeftijd, die ik nog het meeste als een korpsbal zou beschrijven. Kikero? Het duurt een minuutje voor ik doorkrijg dat hij het over Cicero heeft, Romein en tegenstander van Caesar die uiteindelijk vermoord werd door Marcus Antonius. Voor een voormalig havist ben ik behoorlijk goed thuis in de oude geschiedenis. Deze jongen daarentegen… Hij kijkt me nog steeds afwachtend aan. Ik knik en loop achter de balie vandaan. “Van Robert Harris neem ik aan? Ja ik las dat zijn Dictator over Cicero ging.” Natuurlijk zeg ik dat expres, ik wil zien hoe de jongen reageert. “Ja, Kikero was echt een groots schrijver. Ik hoop dat die thriller-schrijver hem niet verpest.” Weer dat Kikero! Het is tenenkrommend. En de laatdunkende toon over Robert Harris trouwens ook. Ik heb zijn werk enkel doorgebladerd, maar het feit dat hij boek na boek schrijft en er bestsellers van weet te maken vind ik op zijn minst een beetje bewonderenswaardig.
“Ach, zijn werk Pompeii werd goed bekritiseerd. Hij zal vast zijn research hebben gedaan”, probeer ik nog terwijl ik het boek van de plank pak. Nou ja, terwijl ik dat probeer tenminste want thrillers staan bij ons op de bovenste plank en daar kan ik eigenlijk net niet bij. De jongen biedt geen seconde aan te helpen terwijl ik op mijn tenen balanceer. “Ik hoop het! Ik vind het zo vreselijk als mensen Kikero verkeerd quoten, dat wordt zo vaak gedaan in de literatuur.” Ik rol met mijn ogen (wat de klant gelukkig niet ziet) en krijg dan eindelijk het boek te pakken. Ik moet nog net niet springen. Terwijl ik het voor hem afreken kan ik het niet laten nog één steek te geven. “Ach, misschien gaat Harris’ volgende boek wel over Kaesar.” Totaal verbijsterd staart de jongen me aan. Hij begrijpt mijn ‘grap’ duidelijk niet.