Boeken, flirten en kaartjes

old-books-photography-2399781[1]Werken in een boekwinkel is zo verkeerd nog niet. Zou je denken. De hele dag worden de meest vreemde situaties naar je hoofd gegooid.

“Sorry, mag ik je iets vragen?” De man kijkt naar het meisje dat naar de Engelstalige boeken staat te kijken in de etalage. Aan haar verwarde blik is te zien dat ze niet begrijpt wat hij zegt en al snel blijkt dat ze geen Nederlands spreekt. “Ooh, dus je komt niet uit deze buurt?”, gaat de man verder in het Engels. Het meisje schud haar hoofd, maar Engels spreekt ze wel. “Nee, ik kom uit Brazilië.” Het Portugese accent is duidelijk, de man begint breed te glimlachen. “Ben je hier op vakantie?” Het meisje knikt. Ze heeft net bij ons een reisgids van Amsterdam gekocht en stond nog even te kijken naar boeken toen de wildvreemde vent haar aansprak. “Ik wilde namelijk zeggen dat je  er prachtig uitziet.” Ze begint een beetje te blozen, maar niet heel heftig. Ze krijgt duidelijk vaker complimentjes maar niet zo vaak dat ze ze niet langer waardeert. “Wat vindt je tot nu toe van Amsterdam?” Hoe oud zou ze zijn? Halverwege de twintig misschien? De man die haar aanspreekt is misschien eind veertig, want hoewel hij geen haar meer op zijn hoofd heeft heeft hij weinig rimpels. “Het is een mooie stad, maar klein.” Ja, vergeleken met de steden van Brazilië is Amsterdam niet groot nee. “Woont u hier?”, vraagt ze beleefd maar ze behoudt nog steeds wat afstand tot hem, terwijl hij juist steeds dichterbij probeert te gaan staan. De man knikt en grijpt deze ‘toenadering’ meteen aan. “Ja, ik kan je de stad laten zien als je wilt. Eigenlijk heb ik kaartjes om straks naar een concert te gaan, heb je zin om mee te gaan?” Hij steekt wel erg rap van wal en het meisje kijkt een beetje wanhopig om zich heen. Ineens kijkt ze op, naar binnen en even denk ik dat ze mij aankijkt. Dan kijkt ze nog een keer en nu besef ik dat ze naar de klok boven mijn hoofd kijkt. “Het spijt me, maar ik moet zo weg, mijn vlucht gaat vanavond. Het was leuk met u te praten.” Ze laat nog net geen stofwolkjes achter als ze de benen neemt, weg van de man die zo wanhopig probeerde een date te scoren voor vandaag. Als hij naar binnen kijkt, recht in mijn gezicht, duik ik nog net niet onder de toonbank weg.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

error: Content is protected!!