Werken in een boekwinkel is zo verkeerd nog niet. Zou je denken. De hele dag worden de meest vreemde situaties naar je hoofd gegooid.

Zoals in de meeste winkels hebben we in de boekwinkel waar ik werk ook veel kinderen. De ene houdt van lezen, de ander helemaal niet. En vaak zijn er discussies over stripboeken. Sommige kinderen halen binnen een minuut het bloed onder mijn nagels vandaan, anderen zijn ongelofelijk schattig. Het ligt dus echt maar net aan het kind, of de ouders, hoe personeel erop reageert.

Het jongetje dat binnenkomt met zijn vader en zusje (denk ik tenminste) moet een jaar of zes zijn. Een zesjarige met een grote mond. “Ik ga later ook een boekwinkel hebben!” Zijn vader kijkt niet eens op van het tijdschrift dat de man in zijn handen heeft, autosport meen ik te zien. “Ooh ja joh?” Het jongetje knikt driftig. “Ja, maar ik ga er alleen maar leuke boeken verkopen!” Nu heeft hij de interesse van vader en zusje te pakken. De man kijkt grinnikend op van zijn tijdschrift, speelt het spelletje mee. “Ja? En wat zijn dat dan voor boeken?” Het jongetje kijkt even bedachtzaam om zich heen. “Stripboeken. En boeken over dino’s.” Ik besluit het spelletje mee te spelen en buig me over de toonbank. “Boeken over dino’s? Maar wat als er daar niet genoeg van zijn?” Vader kijkt op, pretlichtjes in zijn ogen. “Ja Jaap. Deze winkel staat heel vol. Wat als er niet genoeg dino-boeken zijn?” Jaap staat even na te denken. “Dan zet ik er ridder-verhalen bij!” Vader lacht terwijl hij het tijdschrift op de toonbank legt. “Nou, je hoort het. Jullie krijgen concurrentie.”