Werken in een boekwinkel is zo verkeerd nog niet. Zou je denken. De hele dag worden de meest vreemde situaties naar je hoofd gegooid.

“Maar daar kun je geen smurfensnot mee maken!” Dat is nog eens een zin om uit context te horen… Stuiterend kijkt het kind op naar de moeder, het Proefjesboek stevig tegen haar borst geklemd. Aah, dat boek verklaart mogelijk het een en ander. Hoewel ik nog niet zo goed weet wat precies. De moeder zucht. “Dan doe je wat blauwe voedselkleurstof door het wasmiddel lieverd, dat hebben we thuis nog wel.” Het klinkt alsof ze haar dochter wat probeert te kalmeren. Maar die stuitert ongestoord verder. “Neehee! Dan werkt het niet! En dan wordt het geen smurfensnot!” De moeder rolt geïrriteerd met haar ogen. “Nou lieverd, dan moet je wachten tot we nieuw wasmiddel gaan kopen, dan kunnen we kijken of we blauw wasmiddel kunnen vinden.” Het kind is het er duidelijk niet mee eens. “Maar ik wil nu smurfensnot maken!” Ik geef de vrouw haar wisselgeld en het stel vertrekt.

In de (zeer) korte wandeling tussen de toonbank en de deur hoor ik nog drie keer het woord ‘smurfensnot’ vallen. Kennelijk is dat het nieuwe woord van de dag. Maar het blijft vreemd om uit context te horen te krijgen…