Werken in een boekwinkel is zo verkeerd nog niet. Zou je denken. De hele dag worden de meest vreemde situaties naar je hoofd gegooid.

“Nee, laat mij deze nou betalen. Anders voel ik me zo bezwaard.” Streng, en dan smekend kijk de vrouw op naar haar vriend terwijl ze haar pinpas uit haar portemonnee haalt. Maar de man is onverbiddelijk. “Je moet niets van deze dame aannemen hoor”, zegt hij streng (maar grijnzend) tegen mij. Hij draait zich weer naar zijn partner. “Lieverd, het is toch raar las ik jou laat betalen voor een cadeautje dat ik geef?” “Dat hebben we vorige keer anders ook gedaan”, kopt ze hem er snel in. De man kijkt verbaasd en bromt. “Nou, dat kan ik me niet herinneren.” Einde dicussie! Lijkt het…

Het moment dat ik het bedrag invoer in ons pinapparaat begint het echter weer van voor af aan. Protesterend onderling begint er een heuse worstel-match waarin beide personen proberen de eerste te zijn die hun pas in het apparaat kunnen steken. Uiteindelijk wint de man toch, de vrouw staat er mokkend bij. Als ik het boek aangeef kijkt ze naar hem. “Ja, dan mag jij het ook dragen.” Ik grinnik, zij grijnst, hij kijkt beteuterd.

Ik heb vaker discussies meegemaakt over wie er betaald, maar dat zijn dan meestal kinderen die een boek willen maar er niet zelf voor willen betalen van hun zakgeld. Of partners die een verdeling maken over aankopen. Nog niet eerder zag ik echter iemand haast smeken om te mogen betalen…