Werken in een boekwinkel is zo verkeerd nog niet. Zou je denken. De hele dag worden de meest vreemde situaties naar je hoofd gegooid.

In de eerste instantie zie ik hem niet binnen komen maar dan hoor ik het kabaal van een stapel tijdschriften die over de grond gaat. Verbaasd kijk ik op. een man is al bezig alles op te ruimen en kijkt me verontschuldigend aan. Dan pas spot ik de boosdoener. twee grote, bruine ogen in een hele hoop goudgeel haar kijken me schuldbewust aan. Maar zijn stok laat de hond niet los!

De tak in kwestie is zeker even lang als de labrador die hem in zijn bek heeft en na de aanval op de tijdschriften volgen er nog een scheen en een knieholte die moeten zwichten voor de tak. De baas heeft gelukkig redelijk snel door dat dit natuurlijk niet gaat in een winkel en het dier gaat liggen, al knagend op zijn stok. Een stok die ooit betere tijden heeft gekend (toen hij nog deel was van een boom). Bij elke beet eindigen er stukjes bast en hout op de grond. Het beest blijft braaf liggend, wachtend op zijn baas terwijl die rustig rondkijkt. Wel kwijlt het dier de hele vloer onder…

Als de baas weg wil weiger de hond echter op te staan, of zelfs maar op de man te reageren. Hij en zijn stok liggen hier veel te lekker! Dus doet de baas, na wat trekken aan de riem, een noodgreep. Het volgende moment vliegt de stok de deur uit, een streep goudgele vacht en een verbaasde blaf schieten erachteraan. Baas, hond en stok zijn weer onderweg!