Boeken, hondenpoep en brillen

old-books-photography-2399781[1]Werken in een boekwinkel is zo verkeerd nog niet. Zou je denken. De hele dag worden de meest vreemde vragen gesteld.

“Pardon, mevrouw? Mevrouw!” De klant heeft duidelijk niet door dat ik bezig ben met een andere klant. Of het interesseert haar niet, dat is ook nog heel goed mogelijk. Een tikje geïrriteerd, maar met zo’n plastische, klantvriendelijke glimlach op mijn gezicht draai ik me naar haar om. “Sorry, ik kom zo bij u. Ik help eerst deze klant.” En dan zie ik het drama pas. Haar hond heeft besloten onze winkel als openbaar toilet te gebruiken. Terwijl ik, zeer geërgerd, zucht, wend ik me tot de klant en vraag haar om een moment geduld. Als ik het volgende moment met een rol keukenpapier en een dweil aan kom lopen, staat de eigenaar van de hond doodleuk halverwege de winkel boeken te bekijken.

Allemaal leuk en aardig, ik moet ook iets verkopen, maar dit gaat me te ver. Duidelijk geïrriteerd houd ik de rol en dweil naar haar uit. Ze kijkt me stomverbaasd aan. “Oh”, komt er nuffig haar mond uit. “Ik dacht dat u het zelf op zou ruimen.” Ja, daag! Mijn blik zegt kennelijk genoeg, want een tikje beledigd pakt ze in ieder geval de keukenrol aan om de poep op te ruimen. Om daarna weer de andere klant te negeren. “Heeft u geen leesbrillen?!” Nee, we zijn een boekwinkel… “Ooh. Nou, dan kom ik hier niet meer.” Boos stampt ze, met hond achter haar aan, de winkel weer uit. Ik kan alleen maar denken: opgeruimd staat netjes.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

error: Content is protected!!